“Başın saolsun diye fısıldadılar kulağıma, ömrümde ilk defa” demiştim yıllar önce. Bir gece yarısı rüyamda vedalaşıp ağlayarak uyanana kadardı yaşadığım şaşkınlık. Sonrası boşluk. Hissizlik.
Oysa şimdi.
Kalbimde büyük bir delik. Gençliğim son bulmuş gibi. Artık kayıpları olan bir yetişkinim işte.
Hiç geçmeyecek. Bizi bir daha hiç tam hissettirmeyecek.
Bugun küçücük bir kız çocuğu annesiz kaldı.
Bugun 3 büyük kız çocuğu “bir daha tam olamayacak” şekilde eksik kaldı.
Bugun benim güzel arkadasım vefat etti.
